Na początku 2008 roku poszukiwaliśmy środków na wybudowanie domów dla najbiedniejszych rodzin z terenu parafii Nyakinama w Rwandzie.

Nasi Ofiarodawcy sfinansowali budowę czterech domów (w tym – jednego poprzez przekazanie 1% podatku).

Dziś, serdecznie dziękując za środki przekazane na ten cel, przedstawiamy:

• dokumentację fotograficzną,
• pokwitowanie przekazanych środków,
• wykazy wydatków na budowę każdego z domów.

Parafia Nyakinama obejmuje teren zamieszkały przez 60 tys. Rwandyjczyków, z których 16 tys. to katolicy. Parafia podzielona jest na cztery centrale. Każda z tych central została obdarowana jednym domem. Decyzję o tym, komu w danej centrali zostanie postawiony dom, podjęła lokalna wspólnota – to oni wskazali najbiedniejszą w swoim rejonie rodzinę.

Odpowiedzialnym za budowę domów był ks. Grzegorz Leszczyk MIC – wikary parafii Nyakinama.

• W centrali Nyakinama powstał dom dla wdowy (48 lat) wychowującej dwoje dzieci (9 i 12 lat), chodzących do II i III klasy szkoły podstawowej. Mąż został zamordowany w czasie wojny; po jego śmierci wdowa straciła też dom, odtąd mieszkała w domu wynajmowanym od bogatej kobiety (płatność w postaci pracy w polu).

• W centrali Karambo wybudowano dom dla trójki sierot w wieku 16, 14 i 11 lat. Najstarszy chłopiec zajmuje się domem i opiekuje siostrą i bratem, którzy są w II i III klasie szkoły podstawowej. Sam chodzi do szkoły, gdy obowiązki mu na to pozwalają; jest w IV klasie szkoły podstawowej. Dotąd mieszkali w niedokończonym małym domku, który zaczęli budować jeszcze ich rodzice. Rodzice zmarli dawno, dzieci nie znają roku ich śmierci.

• W centrali Rugarika również powstał dom dla rodzeństwa, którego rodzice nie żyją. Najstarsza siostra ma 28 lat, ale ze względu na bardzo poważne problemy zdrowotne (co spotęgowały złe warunki mieszkalne i brak jedzenia) nie może pracować i często musi przebywać w szpitalu. Młodszymi dziećmi (5 i 12 lat, starsze chodzi do III klasy podstawówki) zajmuje się 17-latka, która musiała zrezygnować ze szkoły; uprawia pole, by utrzymać rodzeństwo. Cała czwórka mieszkała dotychczas w domu, który należał do sąsiadów, w zamian za pracę na ich polu.

• W centrali Tubungo także postanowiono przekazać dom sierotom. Najstarszy brat (21 lat) zajmuje się domem i uprawia pole, by utrzymać siebie i dwóch młodszych braci (13 i 16 lat), chodzących do III i VI klasy szkoły podstawowej.

Zapraszamy do:

• zapoznania się z pokwitowaniem i wykazami wydatków – pod poniższym linkiem:

Dokumenty

• obejrzenia niżej zamieszczonych zdjęć.

1. Stare (dotychczasowe) domy

Kuchnia (na zewnątrz)

Wewnątrz domów (po prawej – ułożone na ziemi posłanie)

Ubrania i buty trzeba wieszać pod sufitem
dla ochrony przed gryzoniami

2. Budowa nowych domów

Prace niwelacyjne, przygotowanie działek

Częściowo wybudowane ściany,
przykryte liśćmi dla ochrony przed deszczem

3. Nowe domy

W nowych domach są już łóżka
(z resztek drewna na konstrukcję dachu)

»Muraho« – »Dziękujemy«
»Imana ikomeze kubarinda« – »Niech Bóg ma Was w swojej opiece«

Pamiątkowe zdjęcie na zakończenie prac budowlanych:
gospodynie, ekipa budowlana i sąsiedzi

Na zdjęciu widoczny ks. Grzegorz Leszczyk