Akcja pomocy
„Bilet do stacji Życie”

polega na jednorazowym sfinansowaniu przez polskiego ofiarodawcę:

• leczenia konkretnego dziecka cierpiącego na chorobę głodową bądź inne choroby

lub

• operacji konkretnego dziecka lub nastolatka – w szpitalu klinicznym.

Od rozpoczęcia akcji w grudniu 2007 roku do końca 2024 roku – 2280 dzieci z Konga Demokratycznego, Republiki Konga – Brazzaville, Rwandy i Tanzanii „dojechało do stacji Życie”.

Ponadto, od marca 2018 roku do końca 2020 roku sfinansowane zostało leczenie/operacje 98 dzieci/młodzieży ze zrujnowanego wojną miasta Aleppo w Syrii.

W roku 2025 akcję „Bilet do stacji Życie” – wraz z towarzyszącą jej stałą akcją „Dożywianie” (patrz niżej) – prowadzimy z funduszy dotychczas zgromadzonych.

Stała akcja pomocy
„Dożywianie”

Akcji „Bilet do stacji Życie” towarzyszy stała akcja pomocy „Dożywianie”. Dzięki niej wiele dzieci (oby jak najwięcej!) nie będzie musiało walczyć o życie z chorobą głodową i potrzebować „Biletu”, by w tej walce mieć szansę…

Bo oprócz dzieci w najcięższym stanie, jest wiele maluchów niedożywionych, głodnych. Nawet w rodzinach średnio zamożnych uczy się dzieci od maleńkości, że o drugi posiłek nie wypada nawet prosić.

Akcja „Dożywianie” to wysokokaloryczny posiłek, który misjonarki wydają w Ośrodkach Zdrowia dla dzieci jeszcze nie chorych, ale już bardzo wygłodzonych.

„Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat” – zupełnie konkretny świat konkretnego człowieka. Nie można pogodzić się z tym, że w Afryce głód – ta niemedialna, nietowarzysząca żadnym spektakularnym katastrofom, codzienna „cicha śmierć” – sprawia tyle cierpienia i zabija tyle dzieci, tyle światów konkretnych ludzi.

Dlatego zdecydowaliśmy się na publikację tych zdjęć – dedykujemy je wszystkim możnym tego świata, organizacjom międzynarodowym, politykom, przywódcom religijnym, ludziom międzynarodowego biznesu, przede wszystkim zaś tym, którzy czerpią zyski z eksploatacji ogromnych bogactw naturalnych Afryki.

Te zdjęcia wołają o sprawiedliwość

Pierwsze objawy choroby głodowej to wychudzenie, a także siwiejące (u dzieci!) lub wypadające włosy.

W kolejnym etapie choroby często występuje opuchlizna (obrzęk) twarzy, brzucha, nóg lub innych części ciała, spowodowana niedoborem białka (zniszczona zostaje tkanka tłuszczowa, pod skórą zbiera się woda).

Opuchlizna powoduje, że skóra
pęka i tworzą się rany.

Choroba głodowa powoduje obniżenie odporności organizmu (podatność na inne choroby), zniszczenia w rozmaitych narządach wewnętrznych, we krwi, w układzie nerwowym. U dzieci zbyt długo chorych i nieleczonych zachodzą nieodwracalne zmiany w mózgu.

Choroba głodowa powoduje wyniszczenie organizmu prowadzące do śmierci.

„Namiot” nad ciałkiem dziecka, aby żadne
przykrycie nie dotykało ran na skórze.

Realia – tam na miejscu

Głód dotyka rodziny, które nie mogą się wyżywić z uprawy małego poletka (te poletka wielkością przypominają raczej nasze ogródki), rodziny wywłaszczone z ziemi lub ograbione ze zbiorów przez wojsko. W takiej rodzinie działa naturalna zasada: aby rodzina przetrwała, muszą przetrwać osoby najsilniejsze. Stąd – przy braku jedzenia – najpierw posila się mężczyzna… Na samym końcu „kolejki do miski” są małe dzieci.

Następny powód choroby głodowej małych dzieci (karmionych piersią nawet przez dwa lata): źle odżywiona matka traci pokarm lub ma kolejne niemowlę. Dziecko z mleka matki musi „przestawić się” na fasolę. Jedno to wytrzyma, inne nie. (Mleko w proszku w całej Afryce Subsaharyjskiej jest bardzo drogie – to mleko dla turystów lub bogatych. Nadto do przygotowania posiłku z mleka w proszku potrzebna jest woda przegotowana, a nie woda ze strumyka. Ognisko na ugotowanie, jedynego w ciągu dnia, wieczornego posiłku i zagotowanie wody rozpala się wieczorem).

Kolejny powód: inna (nie głodowa) choroba dziecka, nieleczona. Gdy dziecko traci apetyt, w tych warunkach nie trzeba długo czekać, aby zapadło ono na chorobę głodową.

Zdjęcie z Ouesso-Peke w Republice Konga: posiłek
w domowej kuchni – bulwy manioku z ostrą papryką