Akcja pomocy
„Bilet do stacji Życie”

polega na jednorazowym sfinansowaniu przez polskiego ofiarodawcę:

• leczenia konkretnego dziecka cierpiącego na chorobę głodową lub inne choroby nabyte na skutek życia w wielkiej nędzy – hospitalizacji w szpitalu podstawowej opieki medycznej lub ośrodku zdrowia, a następnie kilkumiesięcznego leczenia ambulatoryjnego i dożywiania; stawka pomocy dla tych dzieci wynosi 72 euro;

lub

• operacji konkretnego dziecka lub nastolatka – w szpitalu klinicznym; stawki pomocy są różne – od kilkudziesięciu do kilkuset euro (operację finansujemy sumując kilka wpłat od tego samego ofiarodawcy lub – w wypadku bardzo kosztownej operacji – sumując wpłaty od kilku osób); często jest tak, że zanim będzie możliwe przeprowadzenie operacji, dziecko trzeba najpierw odżywić.

Od rozpoczęcia akcji w grudniu 2007 roku do końca 2023 roku – 2207 dzieci z Konga Demokratycznego, Republiki Konga – Brazzaville, Rwandy i Tanzanii „dojechało do stacji Życie”.

Ponadto, od marca 2018 roku do końca 2020 roku sfinansowane zostało leczenie/operacje 98 dzieci/młodzieży ze zrujnowanego wojną miasta Aleppo w Syrii.

Obecnie akcja „Bilet do stacji Życie” – wraz z towarzyszącą jej stałą akcją „Dożywianie” – prowadzona jest m. in. w Republice Konga:

• dla dzieci z najbiedniejszych rodzin z dzielnic Bacongo i Makélékélé w Brazzaville; współpracujemy ze szpitalami: Hôpital Général de Référence de Bacongo w Brazzaville (zob. zdjęcia poniżej) oraz Centre Hospitalier de Base de Makélékélé (zob. zdjęcia poniżej) – pomoc obejmuje m. in. leczenie choroby głodowej i chorób współistniejących (anemii, malarii, gruźlicy…) na oddziale pediatrycznym, dożywianie w przyszpitalnej przychodni oraz operacje w szpitalu klinicznym;

• dla dzieci przynoszonych do Ośrodka Zdrowia w Peke (zob. zdjęcia poniżej) – pomoc obejmuje leczenie choroby głodowej, malarii, chorób pokarmowych, chorób układu oddechowego i innych problemów zdrowotnych, a także dożywianie;

• dla dzieci z sierocińca w Brazzaville (zob. zakładka „Sierociniec”) – pomoc to głównie dożywianie.

Poniżej: zdjęcia z Hôpital Général de Référence de Bacongo w Brazzaville.

Na początku maja 2021 siostra Florine Clemence Reine Okoumou SDP, odpowiedzialna za Oddział Pediatrii w Hôpital Général de Référence de Bacongo w Brazzaville, poprosiła o pomoc dla dzieci przynoszonych do tego szpitala.

Szpital leży na skraju południowego przedmieścia Brazzaville. Na oddział pediatryczny trafiają tam przede wszystkim dzieci z chorobą głodową, często bardzo wyniszczone (marazm), z obrzękami głodowymi (kwashiorkor) i innymi chorobami współistniejącymi (anemia, malaria, gruźlica, infekcje…) wynikającymi z bardzo trudnych warunków życia.

Ten region, na południe od stolicy, był w latach 2016-2019 wielokrotnie nękany konfliktami społeczno-politycznymi. Mieszkańcy musieli uciekać. Obecnie sytuacja wydaje się być dość stabilna. Ludzie wracają do wiosek, by rozpoczynać życie od zera. Jest ogromna bieda, stąd dużo dzieci niedożywionych.

Ubóstwo rodziców powoduje, że starają się leczyć chore dzieci tradycyjnymi sposobami. Dopiero gdy to nie przynosi skutków, decydują się na zawiezienie dziecka do szpitala, często bez możliwości zapłacenia za leczenie… Zarząd miejski stara się, od czasu do czasu, zapewnić mleko i trochę środków odżywczych. Nie zapewnia jednak lekarstw, których brak kosztuje czasami życie dziecka.

Wejście na Oddział Pediatrii (dziecięcy) szpitala
Hôpital Général de Référence de Bacongo

W jednej ze szpitalnych sal: mali pacjenci, ich mamy
i niektórzy członkowie personelu medycznego

s. Florine Okoumou SDP

Poniżej: zdjęcia z Centre Hospitalier de Base de Makélékélé.

Szpital Centre Hospitalier de Base de Makélékélé świadczy podstawową opiekę medyczną. Na oddział pediatrii przynoszone są, w wiekszości przypadków, dzieci z chorobą głodową – czyli dzieci z bardzo ubogich rodzin lub wychowywane przez samotne matki, których nie stać na zapewnienie dziecku właściwego odżywiania. Stan tych malców jest z reguły bardzo ciężki: są apatyczne, mają obrzęki spowodowane niedoborem białka (pod skórą zbiera się woda); często cierpią również na malarię lub biegunkę. Starsze dzieci są bardzo wychudzone.

Jeśli potrzebna jest operacja, dziecko przewożone jest do szpitala klinicznego.

Wejście do Centre Hospitalier de Base de Makélékélé

Mali pacjenci

s. Seraphine Nsimba SJC, która opiekuje się
małymi pacjentami w tymże szpitalu

Poniżej: zdjęcia z Ośrodka Zdrowia w Peke.

Peke jest wioską leżącą cztery kilometry od miasta Ouesso.

Pacjentami Ośrodka Zdrowia w Peke są Pigmeje – grupa najdotkliwiej doświadczająca ubóstwa.

s. Fleurette Kavwanga Bengo FMM

Po lewej: mały pacjent z mamą.
Po prawej: malcy oczekujący na posiłek.

Akcji „Bilet do stacji Życie” towarzyszy stała akcja pomocy „Dożywianie”. Dzięki niej wiele dzieci (oby jak najwięcej!) nie będzie musiało walczyć o życie z chorobą głodową – i potrzebować „Biletu”, by w tej walce mieć szansę…

Stała akcja pomocy
„Dożywianie”

Oprócz dzieci w najcięższym stanie, jest wiele maluchów niedożywionych, głodnych. Nawet w rodzinach średnio zamożnych uczy się dzieci od maleńkości, że o drugi posiłek nie wypada nawet prosić.

Akcja „Dożywianie” to wysokokaloryczny posiłek, który misjonarki wydają w Ośrodkach Zdrowia dla dzieci jeszcze nie chorych, ale już bardzo wygłodzonych.

„Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat” – zupełnie konkretny świat konkretnego człowieka. Nie można pogodzić się z tym, że w Afryce głód – ta niemedialna, nietowarzysząca żadnym spektakularnym katastrofom, codzienna „cicha śmierć” – sprawia tyle cierpienia i zabija tyle dzieci, tyle światów konkretnych ludzi.

Dlatego zdecydowaliśmy się na publikację tych zdjęć – dedykujemy je wszystkim możnym tego świata, organizacjom międzynarodowym, politykom, przywódcom religijnym, ludziom międzynarodowego biznesu, przede wszystkim zaś tym, którzy czerpią zyski z eksploatacji ogromnych bogactw naturalnych Afryki.

Te zdjęcia wołają o sprawiedliwość

Pierwsze objawy choroby głodowej to wychudzenie, a także siwiejące (u dzieci!) lub wypadające włosy.

W kolejnym etapie choroby często występuje opuchlizna (obrzęk) twarzy, brzucha, nóg lub innych części ciała, spowodowana niedoborem białka (zniszczona zostaje tkanka tłuszczowa, pod skórą zbiera się woda).

Opuchlizna powoduje, że skóra
pęka i tworzą się rany.

Choroba głodowa powoduje obniżenie odporności organizmu (podatność na inne choroby), zniszczenia w rozmaitych narządach wewnętrznych, we krwi, w układzie nerwowym. U dzieci zbyt długo chorych i nieleczonych zachodzą nieodwracalne zmiany w mózgu.

Choroba głodowa powoduje wyniszczenie organizmu prowadzące do śmierci.

„Namiot” nad ciałkiem dziecka, aby żadne
przykrycie nie dotykało ran na skórze.

Realia – tam na miejscu

Głód dotyka rodziny, które nie mogą się wyżywić z uprawy małego poletka (te poletka wielkością przypominają raczej nasze ogródki), rodziny wywłaszczone z ziemi lub ograbione ze zbiorów przez wojsko. W takiej rodzinie działa naturalna zasada: aby rodzina przetrwała, muszą przetrwać osoby najsilniejsze. Stąd – przy braku jedzenia – najpierw posila się mężczyzna… Na samym końcu „kolejki do miski” są małe dzieci.

Następny powód choroby głodowej małych dzieci (karmionych piersią nawet przez dwa lata): źle odżywiona matka traci pokarm lub ma kolejne niemowlę. Dziecko z mleka matki musi „przestawić się” na fasolę. Jedno to wytrzyma, inne nie. (Mleko w proszku w całej Afryce Subsaharyjskiej jest bardzo drogie – to mleko dla turystów lub bogatych. Nadto do przygotowania posiłku z mleka w proszku potrzebna jest woda przegotowana, a nie woda ze strumyka. Ognisko na ugotowanie, jedynego w ciągu dnia, wieczornego posiłku i zagotowanie wody rozpala się wieczorem).

Kolejny powód: inna (nie głodowa) choroba dziecka, nieleczona. Gdy dziecko traci apetyt, w tych warunkach nie trzeba długo czekać, aby zapadło ono na chorobę głodową.

Zdjęcie z Ouesso-Peke w Republice Konga: posiłek
w domowej kuchni – bulwy manioku z ostrą papryką